Sapatos

Mula sa pagiging yapak at madungis na mga paa, natuto akong hugasan ang maputik na talampakan ng tubig mula sa naipong luha, luhang sanhi ng mga pasa, pasang bunga ng mga pukol na hindi mawari kung saan nagmumula.

Pitong araw… labindalawang buwan. Nagsilbing kasaysayan na ang mga nakaraang kabanata, madaming naging sugat, madaming dumanak na dugo, maraming naging katanungan subalit iilan lamang ang nabigyan ng kasagutan.

Nadapa, nasugatan, nasaktan at lumuha… nakaranas ng sari-saring pighati, nakaramdam ng ilang mga pagsubok sa pakikipagsapalaran. Pagsubok na nagsisilbing guro upang maging matatag sa bawat panibagong hamon at panibagong laban.

Inspirasyon, kaibigan at pamilya. sila ang mga nakikitang dahilan kung bakit hanggang ngayon, patuloy ang paglalakbay sa isang makamundong lupa. Pasasalamat, dahil sa bawat pagkadarapa, sila ang kumukuha sa magabokna palad upang muling bumangon at pumupunas sa animo ay putik na luhang dumadaloy sa mukha.

Pagtataka... sapagkat hanggang ngayon, hindi parin mawari kung paano nagsimula ang isang istorya. Ilang kabanata na ang nakalipas, subait hindi pa rin lubos na maunawaan na kahit na ako na siyang bida sa entablaong aking ginagampanan, hindi parin maiwasan ang pagmumuni-muni kung ano ang magiging wakas, maging ang pamagat ng nobelang hindi pa nasusulat.

Maraming sangang landas, hindi na rin mabilang ang tila walang katapusang hakbang. Wala pa ring siguradong kasagutan kung hanggang saan matatapos ang sinimulang paglalakbay. Subalit, hangga't kaya ng sapatos na ito na protektahan ang aking talampakan sa mga tinik na naghihintay ng mg laman upang mahugasan sila ng dugo....

...

...

...

...

...

Hindi ako titigil sa paglalakbay.

Revised as Published from:

The GEARS

The Official Student Publication of Laguna State Polytechnic University

Main Campus

Page 12, Volume 49 Issue 1, June - November 2009